Ο κόσμος γύρω μας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα άθροισμα συνδέσεων. Ένας γάμος είναι η σύνδεση δύο ατόμων και οικογενειών. Μια πώληση είναι η σύνδεση ενός πωλητή και ενός αγοραστή. Ένα τηλεφώνημα είναι η σύνδεση μεταξύ δύο ατόμων. Όπως και σε όλες τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής, υπάρχουν οι συνδέσεις που οδηγούν σε καλά αποτελέσματα αλλά και εκείνες που οδηγούν σε κακά αποτελέσματα. Στο τέλος όμως της ημέρας οι συνδέσεις είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής.
Οι περισσότερες συνδέσεις δε, είναι εμφανείς παντού γύρω μας. Υπάρχει όμως και μια σειρά συνδέσεων που ο καθένας θα ήθελε κρυφές. Κάποιες κρυφές συνδέσεις έχουν αγνές προθέσεις, όπως η συνεννόηση μιας παρέας για την οργάνωση ενός πάρτυ γενεθλίων για έναν φίλο τους. Κάποιες άλλες όμως έχουν την πρόθεση να κάνουν κακό. Ένας σύζυγος που κανονίζει διακοπές με την ερωμένη του, ένα παιδί που ετοιμάζεται να κλέψει σε ένα διαγώνισμα.
Μας ενδιαφέρουν όμως οι προθέσεις των συνδέσεων; Η απάντηση είναι φυσικά, ειδικά όταν ο στόχος των πράξεων έχει θέσει σε κίνδυνο το κοινωνικό σύνολο. Το δικαίωμα του οποιοδήποτε στην ιδιωτικότητα δεν μπορεί να υπερτερεί του κοινωνικού συνόλου, όταν υπάρχουν ενδείξεις επικείμενης καταστροφής όπως, για παράδειγμα, όταν δύο άτομα συνδέονται με σκοπό να βάλουν βόμβα σε ένα εμπορικό κέντρο ή όταν ένας πολιτικός διαπλέκεται με εχθρικά συμφέροντα εις βάρος της πατρίδας του. Τότε είναι χρέος της πολιτείας να αντιληφθεί τη σύνδεση και να προφτάσει το κακό.
Είναι λοιπόν η επισύνδεση των συνδέσεων του Νίκου Ανδρουλάκη νόμιμη;
Η απάντηση είναι πώς είναι σίγουρα νόμιμη, δεδομένης της απόφασης της αρμόδιας εισαγγελέως. Συνδέσεις, επισυνδέσεις και αποσυνδέσεις του Μανώλη Κούλα
Η ηθικότητα δε της απόφασης κρίνεται στο αν υπήρχαν αποχρώσεις/ενδείξεις ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης συμμετείχε σε συνδέσεις που είχαν σκοπό ή τη δυνατότητα να βλάψουν το εθνικό συμφέρον. Δεν έχει σημασία αν το εκάστοτε υποκείμενο έρευνας είναι πολιτικό πρόσωπο, αξιωματούχος της κυβέρνησης, βιομήχανος, εφοπλιστής, ή ο μπαρμπα-Μήτσος από τα Γκράβαρα.
Το μόνο που οφείλει η ΕΥΠ να λογαριάζει είναι το αν υπάρχουν ενδείξεις δραστηριότητας που θέτει το κοινωνικό σύνολο σε κίνδυνο. Οπότε, υπήρχαν ενδείξεις που καθιστού-σαν την συνακρόαση των συνομιλιών του κυρίου Ανδρουλάκη νόμιμη. Μπορούμε δε να υποθέσουμε ότι ο ίδιος ο κύριος Ανδρουλάκης ξέρει για ποιες συνδέσεις του υπήρχαν οι ενδείξεις, γι’ αυτό αρνείται πεισματικά κάθε επίσημη ενημέρωση. Εδώ είναι όμως που επικρατεί η αποσύνδεση μεταξύ κομμάτων και πολιτών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αφήγημα περί παρανομίας, προκειμένου να παίξει με τον φόβο του ατόμου. Το ΠΑΣΟΚ αρνείται να ενημερωθεί, έτσι ώστε να μπορεί να έχει τη δυνατότητα εύλογης άρνησης, ενώ παριστάνει το θύμα για να αλιεύσει ψήφους. Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη εμφανίζεται διατεθειμένη να μην κάνει μια επισύνδεση, παρά τη νομιμότητα ή ακόμα και την αναγκαιότητα της, προκειμένου να καθησυχάσει την αριστερά. Το κύριο μέλημα των πολιτών όμως είναι η ασφάλεια, η δική τους, των οικείων τους και κατ’ έκταση του Έθνους. Είναι τραγικά μικρή η μερίδα των πολιτών που έμπλεοι αντεθνικών συναισθημάτων επιδιώκουν το κακό της κοινωνίας μας.
Όμως, επειδή φωνασκούν πίσω από την ανωνυμία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά.
