Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) είναι η εποπτεύουσα αρχή του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Γι αυτό και διενεργεί σε τακτά χρονικά διαστήματα ελέγχους στις εμπορικές τράπεζες. Τα πορίσματα των ελέγχων αυτών λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη. Kοινοποιούνται στην ανώτατη διοίκηση των Τραπεζών και με την επιτήρηση της ΤτΕ εκτελούνται άμεσα όλες οι αποφάσεις και οι οδηγίες όσο σκληρές κι αν είναι αυτές.
Αν και η «υπόθεση Πάτση» δεν αποκαλύφθηκε σε κάποιον έλεγχο της ΤτΕ, αποκαλύφθηκαν άλλες ίδιες περιπτώσεις. Αποκαλύφθηκαν δηλαδή μια σειρά πρακτικών, συμπεριφορών και ενεργειών που ζημίωσαν όχι μόνον τις Τράπεζες (όπως στην περίπτωσή μας την Τράπεζα Πειραιώς) αλλά και τους Έλληνες φορολογουμένους που από το 2009 στήριξαν με πολλά εκατομμύρια το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα.
Ο έλεγχος που διενήργησε η ΤτΕ στην Τράπεζα Πειραιώς, για την περίοδο 2014-2016, αποκάλυψε περίπλοκες πωλήσεις δανείων κατά παρέκκλιση των κανονικών διαδικασιών από την πλευρά της Τράπεζας. Συγκεκριμένα αποκάλυψε δανειοδοτήσεις των αγοραστών για την εξαγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων (κόκκινα δάνεια), με υψηλότατο discount, όλων των ειδών (καταναλωτικά, στεγαστικά, επιχειρηματικά, ναυτιλιακά κλπ), με απώτερο στόχο να “καθαρίσει” τον ισολογισμό της.
Γι αυτό άλλωστε και οι ισολογισμοί των τελευταίων ετών όλων των Ελληνικών συστημικών τραπεζών, δεν εμφανίζουν πλέον Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια. Βέβαια τα «κόκκινα δάνεια» δεν εξαφανίστηκαν με μιας. Ούτε βέβαια εισπράχθηκαν. Τα έχουν «αγοράσει» funds, νομικές εταιρείες (όπως του Πάτση) και Εταιρείες Ενημέρωσης Οφειλετών για Ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις, και πλέον αυτές κάνουν ρυθμίσεις, διευθετήσεις και πλειστηριασμούς.
Όσο όμως και αν δεν μας αρέσουν οι «εισπρακτικές» και τα «κοράκια που παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη» είναι καλό να μην ξεχνάμε το εξής: τo αδιέξοδο στο κρίσιμο θέμα των «κόκκινων δανείων» είναι άμεσο αποτέλεσμα των συνεχών και διαχρονικών πολιτικών παρεμβάσεων υπέρ των κακοπληρωτών όλων των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής. Αυτός είναι και ένας από τους κύριους λόγους που αυξήθηκε θεαματικά ο αριθμός των κακοπληρωτών. Γι’ αυτό και η πώληση των «κόκκινων δανείων» ήταν μονόδρομος για τις τράπεζες.
Η πώληση μη Εξυπηρετούμενων δανείων με υψηλό discount δεν είναι περίεργη ούτε βέβαια παράνομη. Είναι όμως, προσβλητική και δημιουργεί εύλογες απορίες και προβληματισμό στην Ελληνική κοινωνία τόσο για τον τρόπο όσο και για τη διαδικασία αυτής της πρακτικής.
Η δανειοδότηση δηλαδή του αγοραστή για την εξαγορά των δανείων. Η πρακτική αυτή καθ΄ αυτή δεν είναι παράνομη. Είναι όμως προφανώς ανήθικη. Η «υπόθεση Πάτση» ανέδειξε εκκωφαντικά αυτές πρακτικές και τις σκοτεινές και δαιδαλώδεις διαδρομές που ακολουθεί ένα «κόκκινο δάνειο» έως τη ρύθμισή ή τον πλειστηριασμό της εγγύησής του.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως μετά την υπερδεκαετή δημοσιονομική κρίση, τα μνημόνια και την στήριξη των ελληνικών τραπεζών με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων κάτι θα άλλαζε στο τραπεζικό σύστημα. Όμως τίποτα δεν άλλαξε.
Η ΤτΕ από την στιγμή που «ανακάλυψε» αυτές τις περίεργες ως και αθέμητες αλλά και προσβλητικές (για τους δανειοδοτούμενους) τραπεζικές πρακτικές, θα έπρεπε να ξεκινήσει εντατικούς επικεντρωμένους ελέγχους κατά των πρακτικών αυτών και στις τέσσερεις συστημικές τράπεζες, ώστε να αποκατασταθούν οι θεσμοί, η διαφάνεια και η λογοδοσία. Αλλά μάλλον δεν έγινε τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν μάθαμε τίποτα. Ούτε όμως και η κυβέρνηση έπραξε το παραμικρό αν και γνώριζε, όπως ανέφερε δημόσια και ο κ Πάτσης.
